EN

Rijnstate Arnhem

Anuli Croon   solo

8 October - 1 December 2019

To Anuli Croon, Rotterdam is an attractive place to live and work in, among cube houses, the 'Pencil', the Market Hall and the harbour, 174 nationalities, Zadkine and a constant hullabaloo. At the same time, however, it is vital to filter stimuli and information, and to Anuli Croon this is a fairly straightforward thing: in her studio she orders the world scrupulously, with rollers, small brushes and stencils – that is: her world of schematically presented perfectly calm landscapes, mugs, figures and the city. All components, even including the nose, are reduced to forms in the two-dimensional plane.   

‘In my work there is no perspective’, she says, ‘but by using diagonal lines I create a sort of fading out; I zoom in, and zoom out again as much as I can. And I try to arrange it all in a natural way, to interweave it all.’
She weaves patterns that remind you of Brabant Red Check or tartan, grids with dots and block diagrams in all possible colours. Forms are tumbling over one another. A block of flats is soaring high over everything while the mountain is toppling, a plant, a hand ... it makes your head spin. ‘Hold me’, the figure whispers before he merges into the composition and becomes a part of a magically authentic, magnificent whole. 

© Mirjam Geelink

www.Rijnstate_kunstcollectie.nl

Translation NL > EN by Gerard van den Hooff

NL

Rijnstate Arnhem

Anuli Croon   solo

8 october - 1 december 2019

Voor Anuli Croon is het goed wonen en werken in Rotterdam tussen kubuswoningen, het Potlood, de Markthal en de haven, 174 nationaliteiten, Zadkine en rumoer. Informatie filteren is echter wel broodnodig en dat is kat in ’t bakkie voor Anuli Croon: in het atelier rangschikt ze – met verfrollers, kleine penselen en sjablonen – heel nauwgezet de wereld. Dat wil zeggen: haar wereld van schematisch ontlede blakke (doodkalme) landschappen, tronies, figuren en de stad. Alle onderdelen, ja ook de neus, brengt ze terug tot een vorm op het platte vlak. 

‘In mijn werk gebruik ik geen perspectief’, zegt ze, ‘maar door schuine lijnen creëer ik een soort diepte of verdwijning, zoom in en zoom weer extreem uit en dat probeer ik allemaal natuurlijk naast elkaar te krijgen, door elkaar heen te weven’.
Ze weeft met patronen die doen denken aan Brabants bont en Schotse ruit, rasters met punten en blokkenschema’s in alle denkbare kleuren. Vormen buitelen over elkaar. Een flat torent boven alles uit terwijl de berg kantelt, een plant, een hand … het duizelt. ‘Hou me vast’ fluistert de figuur voordat hij in de compositie opgaat en onderdeel wordt van een wonderbaarlijk waarachtig, prachtig geheel.

© Mirjam Geelink

Tekst in opdracht van

www.Rijnstate_kunstcollectie.nl

www.mirjamgeelink.nl