EN

Part of an email of Gerrit-Jan Fukkink following the solo exhibition of Anuli Groon: ‘No Man Is An Island’- Gallery DudokdeGroot, Amsterdam, 2018:

22 October  2018

No Man Is An Island, One of Us, Quiet Landscape. 

Hey Anuli, saw your work at DdG last Saturday. Fantastically colourful, even more so than before. Talked to two ladies of the Gallery. I said something like: “It all looks perfectly obvious, and yet I can’t work it out. 

Something’s going on but I don’t seem

to be able to put my finger on it. All kinds of thoughts are spinning round in my head, but at the same time it’s just pleasant to look at. 

A multitude. A plain jar with a lid,

infinite gaze on the horizon, loving embrace. I think it’s very clever, this balancing on the kerb along the ravine

of the street. I don’t see decoration anywhere, but there are many decorative elements. No story, but a confrontation”.

Got to read Edo D.’s newspaper article* as well. 

This is in line with your work, as far as I’m concerned:

Chaka Kahn - Like Sugar (Official video)

6 March 2020

“I’m reading it back now and am gradually returning in my own train of thought, albeit with some distance. The last I saw of your work was in the Goethe Institute. The spot in the picture in the top left corner is my finger. A detail, but not irrelevant. 

Might be the touch in your work that is easily overlooked. 

Wrote a birthday card for you, after a turbulent but intimate night in the pub, with my dear F. 

There was this lady behind the bar, the owner poured the drinks, a man was speaking with a slur, his wife kept him in line, a group of men was on a stag night, the illegal cleaner was singing a song, and so on.  

Characters like figures in your paintings: impersonal, stylized and iconic. 

In wonderment, everything is beautiful.”

Translation NL > EN by Gerard van den Hooff

NL

Gedeelte uit email van Gerrit-Jan Fukkink n.a.v. solo tentoonstellingAnuli Croon: 'No man is an island' dudokdegroot galerie Amsterdam 2018:

22 oktober  2018

No Man is an Island, One of Us, Blak Landschap. 

Hey Anuli, zaterdag je werk gezien

bij DdG. Enorm kleurrijk, nog meer

dan voorheen. Twee dames van de

galerie gesproken. Ik zei tegen hen

zoiets van: ‘het lijkt alles duidelijk, 

maar ik kom er niet uit’.

Er is iets gaande maar ik kan er de vinger niet op leggen. Allerlei gedachten draaien in mij rond, terwijl het ook gewoon aangenaam is om naar te kijken.

Een veelheid. Sober potje met deksel, oneindige blik op de horizon, liefdevolle omarming. Ik vind het bijzonder knap, dat balanceren op de stoeprand langs het ravijn van de straat.

Decoratie zie ik nergens, decoratieve elementen wel. Geen verhaal, wel een confrontatie.

Kreeg tevens het krantenartikel van Edo D. te lezen.

Dit is passend bij je werk, wat mij betreft:

Chaka Kahn - Like Sugar (Official video)

6 maart 2020.

"Lees het nu zelf terug en kom weer een beetje terug in mijn eigen gedachtegang, maar nu wel met afstand.

Laatste wat ik van je heb gezien was in Goethe Instituut. Vlekje op de foto linksboven in de hoek is mijn vinger.

Een detail, maar niet onbelangrijk.

Misschien wel de touch die in jouw werk gemakkelijk over het hoofd wordt gezien.

Ik schreef je een kaart vanuit een woelig maar vertrouwd cafébezoek, met dierbare F. Er stond een dame achter de bar, we kregen drank van de eigenaar, een man sprak met slepende tong, zijn vrouw hield hem in het gareel, een club mannen was op vrijgezellentocht, schoonmaker illegaal zong een lied, enzovoorts.

Personages als figuranten uit jouw schilderijen: onpersoonlijk, gestileerd, en iconisch.

Verwonderlijkst is alles mooi."